Een aparte vogel, april 2008
Een kraanvogel die haar eigen vleugel tot bloedens toe en tot op het bot kapot pikt.
Ze trekt zich terug in het hok, eet slecht en voelt zich duidelijk niet lekker. Antibiotica en diverse middelen helpen niet alleen de vleugel in het verband houden zodat ze er niet in kan pikken.
Dit was een lang proces, in eerste instantie met bioresonantie en later met homeopathie hebben we de vogel weer actief en vrolijk gekregen.
Ze ging weer naar buiten en was weer druk in de weer en happy met haar partner. De ontsteking in de vleugel werd beter maar het is niet gelukt om het dwangmatige pikken te stoppen. Dit komt ook bij papegaaien veel voor en wordt in eerste instantie veroorzaakt door straling, een schimmel of allergie maar meestal samen met emotionele stress en verveling. Behalve als je er zeer snel bij bent en de oorzaak van de stress kan wegnemen ( eenzaamheid, verveling, omgevinsfactoren) wordt het gedrag dwangmatig en verslavend. Meestal zijn die oorzaken niet of zeer moeilijk te verhelpen en de endorfines die het pikken vrijmaakt maakt het dier verslaafd waardoor ze er niet mee kunnen en willen ophouden.
ook een kraanvogel wordt helemaal rustig op de behandelmat