Blog

Bron: nieuwsbrief Ortho Health Foundation, 11-2015

Ziekte van Lyme en zijn vermommingen

Lyme is de kameleon onder de ziekten. De listigheid en intelligentie van de borrelia is groot. De overlevingsmechanismen waarmee zij opereert is zonder meer fenomenaal te noemen. De borrelia is normaal gesproken een spirocheet. Ze  zien er onder de microscoop uit als slingerende, zich spiralend of schroevend voortbewegende slangetjes. Aangezien deze infectie vaak vergezeld gaat van andere pathogenen (met soortgelijke symptomen) kan het in de praktijk ook worden beschouwd als een verzamelnaam voor infectieziekten met Borelia en/of één of meer co/infecties. De spirocheet kan ook andere vormen gaan aannemen. Ze kan ook sporeachtige vormen aannemen en zo buiten schot blijven van vele soorten antistoffen alsook de meeste antibiotica. Er zijn verschillende mechanismen die de spirocheet tot zijn beschikking heeft:

• Door haar celwand af te werpen kan de borrelia voor immuuncellen volledig onherkenbaar worden en ook anti-biotica hebben er geen vat meer op.
• Borrelia kan zich heel gemakkelijk inkapselen en in slapende vorm overleven en onzichtbaar blijven.
• De borreliaspirocheet kan zich door in andere cellen een gat te boren, de kern doden en er vervolgens zelf in te gaan zitten en zich zo verborgen houden voor het immuunsysteem. Borrelia kan zichzelf ook verbergen door een omhulling van het menselijk eiwit te maken
• De borrelia kan kleine stukjes DNA van zichzelf losmaken en deze als een soort afleidingsmanoeuvre door het lichaam laten circuleren, zodat het immuunsysteem niet meer weet waar de borrellia werkelijk zit. Door de stukjes DNA ook op menselijke cellen af te zetten gaat het immuunsysteem eigen weefsel aanvallen (auto-immuunziekte).
• De borreliaspirocheet, die verder ontwikkeld is dan alle andere spirocheten, waaronder de syfilisspirocheet, kan door het afscheiden van bepaalde stoffen de omstandigheden binnen het lichaam van de gastheer zodanig manipuleren dat de omstandigheden voor haarzelf zo gunstig mogelijk zijn.

Er is pas sprake van de ziekte van Lyme op het moment dat een besmetting zich uitbreidt tot een infectie, wat in lang niet in alle gevallen gebeurt. Bij iemand met een gezond immuunsysteem hebben de bacteriën weinig kans om zich uit te breiden, en tot een infectie uit te groeien. Bij een gezond immuunsysteem sterven de bacteriën af of blijven slechts in een onschadelijk klein aantal aanwezig. In dat geval kan het soms jaren later alsnog actief worden en zich wél tot een infectie ontwikkelen